Τελετές επαναπατρισμού ταυτοποιηθέντων λειψάνων 6 πεσόντων Ηρώων της ΕΛΔΥΚ από την Κύπρο στην Ελλάδα και ενταφιασμού 10 στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, παρέστη σήμερα, Τρίτη 22 Ιουλίου 2025, στην τελετή επαναπατρισμού από την Κύπρο στην Ελλάδα των ταυτοποιηθέντων λειψάνων 6 πεσόντων Οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Χθες (21 Ιουλίου), παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη, της Προέδρου της Βουλής της Κυπριακής Δημοκρατίας Αννίτας Δημητρίου, της εκπροσώπου του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Νίνας Κασιμάτη, του Υπουργού Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας Βασίλη Πάλμα και του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Θανάση Δαβάκη, πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία η τελετή επίσημης παραλαβής λειψάνων των 6 πεσόντων:
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Ελευθερόπουλος Θεμιστοκλής του Κωνσταντίνου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Κουτρούλης Στέφανος του Νικολάου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Νικητόπουλος Λάμπρος του Ηλία
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Ξένος Θεόδωρος του Γεωργίου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Ρούσης Γεώργιος του Τρύφωνα
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Χαραλαμπίδης Θεόδωρος του Ιορδάνου
Στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας ενταφιάστηκαν, κατόπιν επιλογής των συγγενών τους, οστά των:
- Αντιστράτηγος Παπαλαμπρίδης Γεώργιος του Στέφανου
- Συνταγματάρχης (ΠΖ) Παπαλάμπρου Βασίλειος του Δημητρίου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Ανδριτσόπουλος Ελευθέριος του Ιωάννη
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΔΒ) Τσουκαλάς Νικόλαος του Δημητρίου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΔΒ) Γιαννέλος Δημήτριος του Απόστολου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Βολακάκης Μάριος του Γρηγορίου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Κρητικός Νικόλαος του Θεοδοσίου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Ρούσης Σεραφείμ του Λάμπρου
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Τσιτιρίδης Κωνσταντίνος του Ιωάννη
- Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΠΖ) Κουκουλάρης Χρίστος του Κωνσταντίνου
Η υπόθεση με την ανεύρεση και ταυτοποίηση οστών έχει ακόμα μία τραγική προέκταση. Όταν ακούτε και διαβάζετε για ανεύρεση οστών μην έχετε στο μυαλό σας ανεύρεση ολόκληρου του σκελετού.
Λείψανά του Ανθυπασπιστή Παπαλάμπρου είχαν ανευρεθεί και παραδοθεί στις 26 Μαΐου 2017 παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, στις δύο κόρες του Ιωάννα Παπαλάμπρου και Αθηνά Γιάγκου. Λείψανά του Λοχαγού Παπαλαμπρίδη είχαν ταυτοποιηθεί τον Αύγουστο του 2018, επαναπατρίστηκαν και τάφηκαν στις 7 Δεκεμβρίου 2019 στο Κοιμητήριο Παπάγου.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης στην τελετή επαναπατρισμού των οστών Ελλαδιτών ηρώων της ΕΛΔΥΚ που έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή του 1974 ανάφερε:
“Είναι μεγάλη η υπερηφάνεια και η συγκίνηση να αποτίνει κανείς φόρο τιμής σε ήρωες της πατρίδας, σε ανθρώπους που έδωσαν την ίδια τη ζωή τους προασπιζόμενοι την ελευθερία και την ακεραιότητά της πατρίδας. Πόσο μάλλον, όταν οι τιμώμενοι είναι αδέλφια μας Έλληνες, στρατιώτες της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), οι οποίοι βρέθηκαν στην Κύπρο, για να υπηρετήσουν τη θητεία τους, να ενισχύσουν το στράτευμα και την αμυντική θωράκιση της Κύπρου απέναντι σε κάθε επίδοξο εισβολέα που θα απειλούσε τα ελληνικά της χώματα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η σημερινή σεμνή τελετή σφραγίζει τους διαχρονικούς, χιλιόχρονους και ακατάλυτους δεσμούς της Ελλάδας και της Κύπρου, «το όμαιμον, το ομόγλωσσον το ομόθρησκον και ομότροπον», το κοινό μας αίμα, την κοινή μας γλώσσα, την κοινή μας πίστη, τον κοινό μας πολιτισμό.
Αναλογίζομαι τους κοινούς εθνικούς μας αγώνες από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Αναλογίζομαι όλους τους ιστορικούς σταθμούς που επιβεβαίωσαν τους δεσμούς μας, που Ελλαδίτες αδελφοί μας έτρεχαν να ελευθερώσουν ή να προστατέψουν την Κύπρο και που Έλληνες της Κύπρου έτρεχαν να ενταχθούν εθελοντικά, κρυφά ή φανερά, σε κάθε εθνική πρόκληση, σε κάθε μάχη και εκστρατεία της Μητέρας Ελλάδας. Χιλιάδες οι νεκροί Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων που πολέμησαν στα ίδια χαρακώματα, στα ίδια μετερίζια, πλάι πλάι, ως αδέλφια, ενωμένοι και αχώριστοι.
Αποτελεί υπέρτατη τιμή για την πατρίδα μας που τα χώματά της είναι ποτισμένα από το αίμα και τον ιδρώτα των αγώνων των αδελφών μας. Είναι τιμή μας που η ΕΛΔΥΚ, από την πρώτη στιγμή της παρουσίας της στην Κυπριακή Δημοκρατία μέχρι και σήμερα στέκεται ακλόνητη και σταθερή, ενισχύοντας καταλυτικά την ασφάλεια και την αμυντική μας θωράκιση.
Από την πρώτη στιγμή της άφιξης ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο, το 1960, οι Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες απέδειξαν το άξιο της καταγωγής τους. Τόσο κατά την τουρκοανταρσία του 1963-’64 όσο και κατά την τουρκική εισβολή του 1974, έλαβαν μέρος σε επικές μάχες, έφεραν εις πέρας δύσκολες αποστολές και κέρδισαν τον θαυμασμό ολόκληρου του Ελληνισμού, και όχι μόνο. Η ανδρεία τους ήταν απαράμιλλη και πρωτοφανής. Ο γνήσιος και αγνός πατριωτισμός των «ελδυκαρέων» έγραψε και γράφει ιστορία, και οι θυσίες και οι αγώνες τους αποτελούν τεράστια παρακαταθήκη στον απανταχού Ελληνισμό. Τιμημένα, λοιπόν, τα χώματα της Κύπρου που ποτίστηκαν από το αίμα τους και δέχθηκαν τα λείψανά τους. Τιμημένοι και ευγνώμονες είμαστε όλοι εμείς απέναντι στη θυσία, τους αγώνες και τις υπηρεσίες κάθε Ελλαδίτη στρατιώτη.
Η Κυπριακή Δημοκρατία και ο Κυπριακός Ελληνισμός σάς ευχαριστεί, σάς ευγνωμονεί και σάς αποδίδει τις πρέπουσες τιμές ως ήρωες της πατρίδας. Η θυσία σας, ανάμεσα σε πολλά άλλα, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα ενότητας, σύμπνοιας και κοινού οράματος.
Μόλις χθες, 20 Ιουλίου 2025, μάς ξύπνησαν και πάλι οι σειρήνες της εισβολής του 1974. Σαν χθες, πριν 50 και πλέον χρόνια, λίγες μέρες μετά το προδοτικό πραξικόπημα, η Τουρκία άδραξε την ευκαιρία, και με το πρόσχημα της εγγυήτριας δύναμης εισέβαλε στην Κύπρο, υλοποιώντας διαχρονικούς στόχους και σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή.
Δυστυχώς, η ΕΛΔΥΚ ήταν ένας από τους πρώτους και βασικούς στόχους των Τούρκων εισβολέων και οι δυνάμεις της, μέχρι ακόμα και τη δεύτερη φάση της εισβολής, χτυπήθηκαν ανελέητα. Οι Τούρκοι γνώριζαν πολύ καλά τη δύναμη, την άρτια εκπαίδευση και την αποτελεσματικότητα των Σωμάτων της ΕΛΔΥΚ και ήταν πρώτιστος στόχος η εξόντωση και η εξολόθρευσή της. Από το πρώτο σφυροκόπημα του στρατοπέδου, όλοι οι «ελδυκαρέοι» έλαβαν τις θέσεις τους και απέδειξαν ότι ήταν έτοιμοι από καιρό. Ανασυντάχθηκαν, επάνδρωσαν τις θέσεις τους και αντιμετώπισαν τον εισβολέα. Οι μάχες ήταν, δυστυχώς, άνισες, η αριθμητική διαφορά μεγάλη. Ωστόσο, κανένας δεν λιποψύχησε, κανένας δεν εγκατέλειψε. Μέχρι που το στρατόπεδο και ο χώρος γύρω από αυτό καταλήφθηκε από τις τουρκικές δυνάμεις και αρκετοί είτε έπεσαν μαχόμενοι είτε εγκλωβίστηκαν, με την τύχη τους να αγνοείται.
Σήμερα, βρισκόμαστε όλοι εδώ, για να κηδεύσουμε και να τιμήσουμε 16 αδελφούς μας Έλληνες στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, οι οποίοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στο πεδίο της μάχης κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Τα ονόματά τους, ήδη, γράφτηκαν στην Ιστορία και στον μακρύ κατάλογο των ηρωικώς και ενδόξως πεσόντων των εθνικών μας αγώνων. Όλοι, νέοι άνθρωποι, κατά το πλείστο εικοσάχρονοι, έπεσαν εν ώρα καθήκοντος και τίμησαν την καταγωγή και το έθνος τους. Οι
Ανδριτσόπουλος Ελευθέριος του Ιωάννη, Νικητόπουλος Λάμπρος του Ηλία, Κουτρούλης Στέφανος του Νικολάου, Ξένος Θεόδωρος του Γεωργίου, Τσουκαλάς Νικόλαος του Δημητρίου, Ελευθερόπουλος Θεμιστοκλής του Κωνσταντίνου, Γιαννέλος Δημήτριος του Απόστολου, Βολακάκης Μάριος του Γρηγορίου, Ρούσης Γεώργιος του Τρύφωνα, Κρητικός Νικόλαος του Θεοδοσίου, Παπαλάμπρου Βασίλειος του Δημητρίου, Ρούσης Σεραφείμ του Λάμπρου, Τσιτιρίδης Κωνσταντίνος του Ιωάννη, Κουκουλάρης Χρίστος του Κωνσταντίνου, Παπαλαμπρίδης Γεώργιος του Στέφανου, και Χαραλαμπίδης Θεόδωρος του Ιορδάνου,
αναμετρήθηκαν με την ιστορία και φάνηκαν αντάξιοι της αποστολής τους. Η Κύπρος και ο απανταχού Ελληνισμός τους τιμά και τους αποδίδει τις πρέπουσες τιμές, όπως ακριβώς αρμόζει σε πεσόντες ήρωες της πατρίδας. Επιτέλεσαν το καθήκον τους στο έπακρον και η Κυπριακή Δημοκρατία τους ευγνωμονεί και αναγνωρίζει την προσφορά τους. Όπως αναγνωρίζει και τις δικές σας θυσίες, εσάς που κληθήκατε να σηκώσετε το ατέρμονο βάρος της απώλειας, εσάς τους ήρωες της ζωής που συνεχίσατε τον αγώνα μέσα στον δυσβάσταχτο πόνο του χαμού και της θυσίας των αγαπημένων σας. Και, ναι, δικαιούστε να νιώθετε περήφανοι για την παρακαταθήκη και το βαρύ και τιμημένο όνομα που σας κληροδότησαν.
Αντλούμε καθημερινά δύναμη από τις θυσίες των ηρώων της πατρίδας μας, των ηρώων του Έθνους, από κάθε συμπολίτη και Ελλαδίτη αδελφό μας που προσέφερε τις υπηρεσίες του, για να υπάρχει σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία. Το χρωστάμε στους οπλίτες και αξιωματικούς της ΕΛΔΥΚ που τιμούμε σήμερα που προσέφεραν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, την ίδια τους τη ζωή, για να σώσουν αυτόν τον τόπο από την υποδούλωση, την καταστροφή και τον αφανισμό.
Η Αθήνα, η Μεσσηνία, η Χαλκιδική, η Ηλεία, η Φθιώτιδα, η Κρήτη, τα Γιαννιτσά, η Καστοριά, τα Ιωάννινα και η Έδεσσα, σήμερα, εδώ σε αυτόν τον Ναό, σμίγουν με τα ηρωικά χώματα της Κύπρου και στέλνουν το μήνυμα του κοινού αγώνα μέχρι την ευλογημένη ώρα της απελευθέρωσης.
Αιώνια να είναι η μνήμη όλων των πεσόντων που μνημονεύουμε σήμερα. Η Κυπριακή Δημοκρατία και ο Κυπριακός Ελληνισμός σάς εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους και θα σας μνημονεύουν αιώνια, ως ήρωες της πατρίδας και του Ελληνισμού. Αθάνατοι.”
Στην επιμνημόσυνη ομιλία του ο ΥΦΕΘΑ Θανάσης Δαβάκης στον ιερό ναό Της του Θεού Σοφίας στη Λευκωσία, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
“Σήμερα μερικοί απ’ αυτούς τους ήρωες επιστρέφουν στη γενέθλια γη, στην αγκαλιά της μάνας Ελλάδας. Δεν επιστρέφουν όμως ως σκιές, δεν επιστρέφουν ως άψυχα λείψανα, επιστρέφουν ως φλόγα, ως σύμβολα τιμής, ως η ζωντανή απόδειξη πως η ελληνική ψυχή δεν λυγίζει, δεν υποχωρεί, δεν λησμονεί.
Αυτά τα αγιασμένα κόκκαλα μπροστά μας είναι που κράτησαν ζωντανό το όραμα της ελεύθερης Κύπρου, που δεν λιγοψύχησαν μπροστά στον όλεθρο, που δεν υπολόγισαν τον θάνατο, που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την τιμή του έθνους.
Όλοι τους έδωσαν το παρόν τότε, στην πιο τραγική ιστορία της νεότερης ελληνικής ιστορίας και επιστρέφουν σήμερα, μέσα σε δάκρυα σιωπής, αλλά και μεγάλης περηφάνιας.
Δεν αρκεί μόνο αυτή η τελετή. Δεν αρκεί η σημαία και η παρουσία μας. Το πραγματικό χρέος αρχίζει μετά από αυτά. Δεν πρέπει να ξεχαστούν. Να γίνουν παιδεία, να γίνουν ζωντανή μνήμη. Να διδάσκονται στα σχολεία, στα στρατόπεδα, στα σπίτια μας. Όχι ως μια θλιβερή ήττα, αλλά ως μαρτυρία θάρρους, αυταπάρνησης και ενότητας.
Από την Πάφο μέχρι τον Έβρο και από την Καρπασία μέχρι τη πατρίδα μου, τη Μάνη, το μήνυμα είναι ένα: «ο ελληνισμός όσες φορές και αν γονατίσει, πάντα σηκώνεται. Και όσοι πέφτουν για την πατρίδα μας, ποτέ δεν πεθαίνουν.
Γνώρισα, πριν λίγο, την κόρη ενός εκ των Ηρώων, την κόρη ενός ανθρώπου που δεν μπόρεσε να την ακολουθήσει σε ολόκληρη τη ζωή της. Ως πατέρας, μπορώ να καταλάβω – όσο γίνεται- πως είναι μια κόρη να μεγαλώνει χωρίς τη σκιά αυτού που την έφερε στη ζωή. Ό,τι και αν συμβεί όμως, είναι βέβαιο ότι αυτό το κενό δεν μπορεί να αναπληρωθεί. Αυτό που μπορεί να αναπληρωθεί είναι η παρηγοριά ότι ο πατέρας της, ο αδερφός, ο γονιός, ο συγγενής, έπεσε για ένα ιδανικό, όπως ταιριάζει σε εμάς τους Έλληνες!
Η πατρίδα όμως οφείλει να κάνει κι άλλα γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που είναι η ιστορική συνέχεια αυτών που σήμερα τιμούμε. Αθάνατοι!”.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ανέφερε κατά την τελετή επαναπατρισμού, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας:
“Η Ελλάδα σήμερα εκπληρώνει ένα ιστορικό χρέος και πράττει το αυτονόητο. Αποδίδει τη δέουσα τιμή στους νεκρούς και τη δικαίωση στις οικογένειές τους. Επαναπατρίζει, μετά από δεκαετίες προσμονής, τα οστά έξι οπλιτών από την Ελλάδα που έπεσαν ηρωικά κατά την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο το 1974. Επαναφέρει, δηλαδή, τους νεκρούς της στην πατρώα γη. Συνιστά η εκπλήρωση αυτού του χρέους την από αιώνων παράδοση του Ελληνισμού. Δηλαδή, τη συλλογή, την απόδοση των δεουσών τιμών και τον σεβασμό στους νεκρούς μας.
Θα ήθελα να θυμίσω ως ιστορικό παράδειγμα, την καταδίκη σε θάνατο των νικητών ναυάρχων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας μετά τη ναυμαχία των Αργινουσών, διότι λόγω τρικυμίας δεν κατόρθωσαν να συλλέξουν τους νεκρούς τους. Ως σύγχρονο μνημείο σεβασμού στους νεκρούς της νεωτέρας Ελλάδας υφίσταται σήμερα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας η Κιβωτός Εθνικής Μνήμης. Το κορυφαίο έργο του Κώστα Βαρώτσου, στο οποίο έχουν χαραχθεί όλα τα ονόματα των νεκρών των πολέμων της Ελλάδας.
Επί πέντε δεκαετίες τώρα, η αναζήτηση και η ταυτοποίηση των αγνοουμένων στην Κύπρο δεν σταμάτησαν. Απετέλεσαν και αποτελούν την εθνική προτεραιότητα. Και σήμερα, η καρδιά όλων μας και η σκέψη μας στρέφονται στους συγγενείς των πεσόντων. Αντιλαμβανόμαστε και σεβόμαστε απολύτως τη θλίψη της μακράς προσμονής.
Η υπόθεση των αγνοουμένων της Κύπρου υπενθυμίζει ότι για τον Ελληνισμό δεν υφίστανται ανώνυμες απώλειες και η ταυτοποίηση των πεσόντων υπέρ Πατρίδος συνιστά οφειλόμενη πράξη τιμής. Και η επιστροφή στην Πατρίδα αποτελεί υπόθεση του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας, όλων των πραγματικών Ελλήνων. Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και γενικά προς όσους εργάστηκαν με πίστη, υπομονή και αφοσίωση για τη σημερινή επιστροφή στην Πατρίδα. Η συντονισμένη προσπάθεια επιβεβαιώνει ότι είναι δυνατόν να υπερβαίνουμε τα εμπόδια και ότι κάθε εθνική προσπάθεια δεν περατούται μπροστά σε δυσκολίες. Η έρευνα συνεχίζεται αδιάλειπτα για κάθε Έλληνα ο οποίος αγνοείται και η Πολιτεία θα επιμείνει έως ότου κάθε οικογένεια λάβει τη δικαίωση που της οφείλεται.
Το Έθνος και οι Ένοπλες Δυνάμεις στέκονται με σεβασμό. Τιμούν ονομαστικά τους Έλληνες που σήμερα, επιτέλους, επιστρέφουν στην Πατρίδα:
Τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Θεμιστοκλή Ελευθερόπουλο
Τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Στέφανο Κουτρούλη
Τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Λάμπρο Νικητόπουλο
Τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Θεόδωρο Ξένο
Τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Γεώργιο Ρούση
Τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Θεόδωρο Χαραλαμπίδη
Οι νεκροί μας αυτοί αποτελούν διαχρονικό παράδειγμα.
Και θα ήθελα να παρατηρήσω ότι οι τιμώμενοι νεκροί είναι όλοι έφεδροι, γιατί η Άμυνα της Πατρίδας, πέρα από τα άξια επαγγελματικά μας στελέχη, εδράζεται διαχρονικά στον στρατό των πολιτών. Αυτό αποτελεί ένα σταθερό εθνικό πλεονέκτημα, γιατί η αμυντική ισχύς της Πατρίδας δεν βασίζεται μόνο στην τεχνολογική δυνατότητα και υπεροχή. Βασίζεται πρώτιστα στη βούληση, την αυταπάρνηση, τον πατριωτισμό και την ανιδιοτελή προσφορά των πολιτών της.
Και η παράδοση της Εφεδρείας συνιστά την ανεκτίμητη εθνική παρακαταθήκη. Διατρέχει την ελληνική ιστορία 2.500 χρόνια. Οι ένοπλοι πολίτες πολέμησαν από τον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα μέχρι τα βουνά της Ηπείρου και το Ρούπελ. Σε κάθε στιγμή κρίσης, οι Έλληνες πολίτες υπερβαίνουν τον εαυτό τους, τα εγγενή ελαττώματα της φυλής, και ενώνονται γύρω από την ιδέα της Άμυνας της Πατρίδας και της ατομικής, μέχρι αυτοθυσίας, ευθύνης του κάθε πολίτη απέναντί της. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό το οποίο μας διακρίνει, το ακλόνητο θεμέλιο της εθνικής μας ασφάλειας.
Σε αυτό βασίζεται η μεγάλη μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων, γνωστή ως «Ατζέντα 2030», που τείνει στη δημιουργία του ισχυρότερου, του καλύτερα εκπαιδευμένου και του καλύτερα εξοπλισμένου στρατού πολιτών στην Ευρώπη και θα μου επιτρέψετε να πω, ίσως σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Σήμερα, τα οστά των νεκρών μας επιστρέφουν στη γη που τους ανέθρεψε και τα ονόματά τους βεβαίως δεν πρόκειται να λησμονηθούν.
Όπως σας είπα προηγουμένως, η θυσία τους είναι καταγεγραμμένη στην Κιβωτό Εθνικής Μνήμης και εντεταγμένη στη συλλογική και διαχρονική μνήμη του Έθνους, δηλαδή στην αλήθεια. Γιατί στα ελληνικά η αλήθεια είναι η άρνηση της λήθης, δηλαδή της λησμονιάς. Είναι η ζώσα διατήρηση της μνήμης. Αιωνία τους η μνήμη.”